पुस महिनाको चिसो मौसम साँझको बेला । पोखराको लेकसाइडमा चलिरहेको सडक महोत्सव हेर्न म साँझपख निस्केँ । दिउँसोभरी जागिरको तनाव र थकान पनि केहि दूर हुने अनि रिफ्रेस पनि भइने आशाले म निस्केँ । जानु त लेकसाइड थियो तर किन किन आज पोखराका मुख्य र भित्रिबजारहरु चक्कर लगाउन मन लाग्यो । त्यसकारण म काहुँखोला, बाँझापाटन, मियाँपाटन, अमरसिँह चोक, रामघाट, रानीपौवा, महेन्द्रपुल, नयाँबजार, पृथ्वीचोक (हालको लखनचोक), सभागृहचोक, सृजनाचोक, आलुमाइला, न्युरोड, चिप्लेढुंगा, गैह्रापाटन, पालिखेचोक, नदिपुर, फुलबारी, भिमकालीपाटन, ट्याक्सीचोक, बगर, सिम्पानी, हरिचोक, मिरुवा, अर्चलबोट, बाग्लुङ बसपार्क, फिर्के, पर्स्याङ, जिरो कि.मी., मासबार, गैरिखेत, सिमलचौर, रत्नचोक, एयरपोर्ट, मुस्ताङचोक, घारीपाटन, छोरेपाटन, बिरौटा (तमु हृयुला चोक), डेमसाइड, सहिदचोक हुँदै लेकसाइड पुगेँ । यति ठाउँहरु घुम्ने क्रममा मैले विविध किसिमका दृश्यहरु देखेँ, सबै दृश्यको फोटो खिचेर पनि साध्य भएन र शब्दमा वर्णन गरेर पनि साध्य भएन । कुनैकुनै चोकमा साँझको बेलामा म नेपालको शहरमा नभएर कुनै बिदेशी शहरमा त घुमिरेको त छैन भन्ने भान पनि हुन्थ्यो । कुनै स्थानहरु सम्साँझै सुनसान थिए भने कतै दोहोरी घन्किएको, कतै बिदेशी गीत घन्किएको सुनिन्थ्यो । जाडोको मौसम भएकोले कतै मज्जाले शिरदेखि पाउसम्म बाक्ला कपडा लगाएका मानिसहरु देखिन्थे भने कतै यिनिहरुको जाडो त बोकाले खान्छ कि भनेझैँ गरि अर्धनग्न नारीहरु पनि देखिन्थे । एउटा ठाउँमा राता बत्तीहरु मात्रै बलेको क्षेत्र रेडलाईट एरिया देखेँ अनि हत्त न पत्त मोबाइल झिकेर फोटो खिचेँ । अब यी फोटोहरु हेरेर हजुरले नै पत्ता लगाउनुहोस् पोखरामा रेडलाईट एरिया कहाँ रहेछ ।
Photo Gallery
Showing posts with label Nepal News. Show all posts
Showing posts with label Nepal News. Show all posts
Sunday, December 31, 2017
Saturday, December 30, 2017
घलेलमा ल्होसार मेला २०७४ शुरु
कास्की जिल्लाको माछापुच्छ्रे गाउँपालिका ८ र ९ मा अवस्थित घलेल गाउँमा ल्होसार मेला २०७४ शुरु भएको छ । मेलाको पहिलाो दिन आज तमु ल्होसार पर्वको दिन भएकोले लामा गुरु कर्म गुरङको नेतृत्वमा विश्वशान्तिको कामना गर्दै पूजापाठ गरि मेलाको शुरुवात भएको छ । पौष २१ गते सम्म चल्ने मेलामा पुरुष भलिबल तर्फ २८ टिम दर्ता भइसकेका छन् भने लाहाचोक स्रोतकेन्द्र स्तरिय भलिवल प्रतियोगिता साथै विद्यालय स्तरिय अन्य प्रतियोगिताहरु भोलिदेखि सञ्चालन हुनेछन् ।







Tuesday, November 21, 2017
"प्रेमालय" पढ्ने युवकले गरे आत्महत्या ।
मान्छे सन्की भएपछि केही लाग्दैन, प्रेम पाउनका लागि अरुको हत्या गर्ने र आफूले चाहेको प्रेम नपाउँदा आत्महत्या गर्न समेत पछि नपर्ने घटना हामीले पढ्दै र सुन्दै आएका छौँ । प्रशंग हो हालै बजारमा आएको उपन्यास "प्रेमालय" को । "प्रेमालय" केही विशेष छ जस्तो त मलाई शुरुदेखि नै लागेको थियो, किनभने लोकप्रिय पत्रिका साप्ताहिकका सर्वप्रिय लेखक । युवामनलाई छोएर लेख्नसक्ने सुन्दर छवि बनाएका लेखक अश्विनी कोइरालाले लेखेको उपन्यास हो प्रेमालय । त्यसकारण पनि यसपटक मलाई प्रतिक्षा थियो यो उपन्यासको ।
पुस्तक पढ्न एकान्त चाहिन्छ मलाई । पुस्तक पढ्न शुरु गरेपछि पुस्तकबाट आँखा हटाउनै मन नलाग्ने तर समय मिलाउनै गाह««ो । हातमुख जोड्ने प्रपञ्चका लागि बिहान सबेरैदेखि कुद्नु पर्ने बाध्यताका बीच बचेखुचेको समय निकालेर, कहिले चौरमा बसेर, कहिले बिस्तरामा पल्टेर, कहिले प्रतिक्षालयमा, कहिले कता, कहिले कता गरेर "प्रेमालय" पढिछाडेँ ।
मलाई कुनैपनि पुस्तक खासगरी औपन्यासिक विधा पढ्दैजाँदा त्यसका पात्रहरूका छेउछाऊमा आफूलाई पनि उभ्याउन मन लाग्छ, कहिले कथाले कल्पना गरेका बस्तीहरूका भित्रि बाटोमा म हिँडिरहेको छु अनि ती पात्रहरूलाई मैले पनि चिनेको छु जस्तै लाग्छ । सहज मेरो कलेजको साथी हो अनि गजमेर प्रेमालयमा भेट भएको मित्र हो जस्तै लाग्यो । गुराँश, वासन्ती सबैलाई म नजिकबाट चिन्छु झैँ लाग्यो अनि ऋषभ सरको अगाडी बसेर घन्टौ वहाँका कुरा सुनेको छु जस्तै लाग्यो यसपटक ।
प्रेमको प्रमाण खोज्नेहरुका लागि गतिलो झापड हो "प्रेमालय" । प्रेमलाई लगेर यौनमा टुङ्ग्याउन खोज्ने काइते प्रेमीहरूका लागि
>गहकिलो जवाफ हो प्रेमालय । प्रेम गरेपछि त्यसलाई विवाहमा लगेर समापन गर्नुपर्छ भन्ने सङ्किर्ण विचारधारीहरूका लागि औषधि हो प्रेमालय । प्रेमको विषय आफैँमा गम्भिर छ र यसको अध्ययन त झनै गम्भिर । वास्तवमै यो संसारमा प्रेमशाश्त्र पढाईहुने कलेज स्थापना भयो भने त्यसको श्रेय प्रेमायलका परिकल्पनाकारलाई नै जान्छ । प्रेम र यौनको विषयलाई बडो गहिरिएर उजागर गरिएको यो उपन्यास भाग १ मात्र हो जस्तो लाग्यो । सरल र सरस तरिकाले लेखिएको यो उपन्यासको विशेषता भनेको पढुञ्जेलसम्म पाठकलाई खुल्दुल बनाईराख्न सक्नु नै हो । कतिपय अनावश्यक शब्दजालहरूका कारण पाठकलाई लाग्न सक्ने बोरिङलाई छाड्ने हो भने उपन्यास उत्कृट छ । तथापि गम्भिर विषयमा उत्तरआधुनिक उपन्यास पढ्ने बानी परेका कल्पनाशील पाठकका लागि भने "प्रेमालय"को कोर्स अधुरो हुन सक्छ ।
जहाँ प्रेम हुन्छ, त्यहाँ न घृणा हुन्छ, न रीस हुन्छ, न इगो हुन्छ, न इश्र्या हुन्छ । जताततै प्रेम नै प्रेम हुन्छ । आफूले प्रेम गरेको मान्छेलाई अरुले पनि प्रेम गर्छ भन्नेकुरा थाहा पाउँदा मुटु जल्छ भने त्यो प्रेम नै होइन । प्रेम गरेको मानिससँग यौन सम्बन्ध स्थापित गर्नैपर्छ भन्ने सोचमा नै कमजोरी छ । प्रेम गर्नका लागि न कुनै खास उमेर तोकिएको हुन्छ, न त स्थान र अवस्था नै । यी र यस्तै धेरै कुराहरू सिकाउँछ प्रेमालयले । प्रेमलाई साँघुरो परिभाषाभित्र खुम्च्याउने कुचेष्टा प्रेमालयले कदापी गरेको छैन । यद्यपी प्रेमालय पढिसक्दा अन्त्यमा के पुगेन के पुगेन जस्तो चाहिँ लागिरह्यो । प्रेमका बारेमा लेखिएको पुस्तक खोजी खोजी पढ्ने म जस्ता पाठकका लागि यतिले मात्रै धित मर्दै मरेन । आजकल उपन्यास वियोगान्त बनाउने होडबाजी चलेको छ, शायद त्यसैले होला, प्रेमालयमा गएर प्रेमशाश्त्र पढ्ने सहज र गुरु ऋषभ दुबैको लेखकले अनायासै हत्या गरेका छन् । त्यसकारण पनि उपन्यासमा अझै धेरै लेख्न सकिने ठाउँ हुँदा हुदै पनि मूलपात्रलाई आफ्नै गुरुको हत्या गरि आत्महत्या गर्न लगाएर लेखकले गर्न खोजेको के हो ? भन्ने प्रश्न मनमा मडारिइरह्यो । कतिपय लेखकिय कमजोरीलाई स्विाकारेर अर्को प्रयास गर्ने हो भने, अर्थात भनौँ, "प्रेमालय २" आयो भने, मलाई आशा एवं विश्वास छ, सुपर डुपर हिट हुनेगरी आउनेछ । जब मैले लेखकलाई सोधेँ, "प्रेमालय २" कहिले आउँछ ? वहाँले हाँसेर टारिदिनुभयो ।
पुस्तक पढ्न एकान्त चाहिन्छ मलाई । पुस्तक पढ्न शुरु गरेपछि पुस्तकबाट आँखा हटाउनै मन नलाग्ने तर समय मिलाउनै गाह««ो । हातमुख जोड्ने प्रपञ्चका लागि बिहान सबेरैदेखि कुद्नु पर्ने बाध्यताका बीच बचेखुचेको समय निकालेर, कहिले चौरमा बसेर, कहिले बिस्तरामा पल्टेर, कहिले प्रतिक्षालयमा, कहिले कता, कहिले कता गरेर "प्रेमालय" पढिछाडेँ ।
मलाई कुनैपनि पुस्तक खासगरी औपन्यासिक विधा पढ्दैजाँदा त्यसका पात्रहरूका छेउछाऊमा आफूलाई पनि उभ्याउन मन लाग्छ, कहिले कथाले कल्पना गरेका बस्तीहरूका भित्रि बाटोमा म हिँडिरहेको छु अनि ती पात्रहरूलाई मैले पनि चिनेको छु जस्तै लाग्छ । सहज मेरो कलेजको साथी हो अनि गजमेर प्रेमालयमा भेट भएको मित्र हो जस्तै लाग्यो । गुराँश, वासन्ती सबैलाई म नजिकबाट चिन्छु झैँ लाग्यो अनि ऋषभ सरको अगाडी बसेर घन्टौ वहाँका कुरा सुनेको छु जस्तै लाग्यो यसपटक ।
प्रेमको प्रमाण खोज्नेहरुका लागि गतिलो झापड हो "प्रेमालय" । प्रेमलाई लगेर यौनमा टुङ्ग्याउन खोज्ने काइते प्रेमीहरूका लागि
>गहकिलो जवाफ हो प्रेमालय । प्रेम गरेपछि त्यसलाई विवाहमा लगेर समापन गर्नुपर्छ भन्ने सङ्किर्ण विचारधारीहरूका लागि औषधि हो प्रेमालय । प्रेमको विषय आफैँमा गम्भिर छ र यसको अध्ययन त झनै गम्भिर । वास्तवमै यो संसारमा प्रेमशाश्त्र पढाईहुने कलेज स्थापना भयो भने त्यसको श्रेय प्रेमायलका परिकल्पनाकारलाई नै जान्छ । प्रेम र यौनको विषयलाई बडो गहिरिएर उजागर गरिएको यो उपन्यास भाग १ मात्र हो जस्तो लाग्यो । सरल र सरस तरिकाले लेखिएको यो उपन्यासको विशेषता भनेको पढुञ्जेलसम्म पाठकलाई खुल्दुल बनाईराख्न सक्नु नै हो । कतिपय अनावश्यक शब्दजालहरूका कारण पाठकलाई लाग्न सक्ने बोरिङलाई छाड्ने हो भने उपन्यास उत्कृट छ । तथापि गम्भिर विषयमा उत्तरआधुनिक उपन्यास पढ्ने बानी परेका कल्पनाशील पाठकका लागि भने "प्रेमालय"को कोर्स अधुरो हुन सक्छ ।
जहाँ प्रेम हुन्छ, त्यहाँ न घृणा हुन्छ, न रीस हुन्छ, न इगो हुन्छ, न इश्र्या हुन्छ । जताततै प्रेम नै प्रेम हुन्छ । आफूले प्रेम गरेको मान्छेलाई अरुले पनि प्रेम गर्छ भन्नेकुरा थाहा पाउँदा मुटु जल्छ भने त्यो प्रेम नै होइन । प्रेम गरेको मानिससँग यौन सम्बन्ध स्थापित गर्नैपर्छ भन्ने सोचमा नै कमजोरी छ । प्रेम गर्नका लागि न कुनै खास उमेर तोकिएको हुन्छ, न त स्थान र अवस्था नै । यी र यस्तै धेरै कुराहरू सिकाउँछ प्रेमालयले । प्रेमलाई साँघुरो परिभाषाभित्र खुम्च्याउने कुचेष्टा प्रेमालयले कदापी गरेको छैन । यद्यपी प्रेमालय पढिसक्दा अन्त्यमा के पुगेन के पुगेन जस्तो चाहिँ लागिरह्यो । प्रेमका बारेमा लेखिएको पुस्तक खोजी खोजी पढ्ने म जस्ता पाठकका लागि यतिले मात्रै धित मर्दै मरेन । आजकल उपन्यास वियोगान्त बनाउने होडबाजी चलेको छ, शायद त्यसैले होला, प्रेमालयमा गएर प्रेमशाश्त्र पढ्ने सहज र गुरु ऋषभ दुबैको लेखकले अनायासै हत्या गरेका छन् । त्यसकारण पनि उपन्यासमा अझै धेरै लेख्न सकिने ठाउँ हुँदा हुदै पनि मूलपात्रलाई आफ्नै गुरुको हत्या गरि आत्महत्या गर्न लगाएर लेखकले गर्न खोजेको के हो ? भन्ने प्रश्न मनमा मडारिइरह्यो । कतिपय लेखकिय कमजोरीलाई स्विाकारेर अर्को प्रयास गर्ने हो भने, अर्थात भनौँ, "प्रेमालय २" आयो भने, मलाई आशा एवं विश्वास छ, सुपर डुपर हिट हुनेगरी आउनेछ । जब मैले लेखकलाई सोधेँ, "प्रेमालय २" कहिले आउँछ ? वहाँले हाँसेर टारिदिनुभयो ।
Wednesday, November 8, 2017
यस्तो पनि हुँदो रैछ गण्डकी हस्पिटलमा
सबैले
भन्ने गरेको गण्डकी हस्पिटल अर्थात् पश्चिमाञ्चल क्षेत्रिय अस्पताल, पोखरा । पश्चिमाञ्चल क्षेत्रिय अस्पतालको नाम सुन्ने बित्तिकै सबैलाई त्यहाँको
भिडभाड, सास्ती, झञ्झट फोहोर, झर्कोफर्को अनि अत्यासलाग्दो वातावरण मन मष्तिस्कमा आइहाल्छ, जुन स्वाभाविक पनि हो । टिकट काट्न मात्रै घन्टौँ लाममा बस्नुपनर्ने,
बल्लतल्ल टिकट काट्यो, डाक्टरलाई भेट्न उस्तै सास्ती,
पैसा बुझाउन उस्तै झन्झट, नमूना संकलन गर्ने ठाउँमा
उस्तै भिड, रिपोर्ट आउन उस्तै ढिलाई बल्लतल्ल रिपोर्ट लिएर आइपुग्दा
डाक्टरसाब नै टाप । अनि फेरी
Monday, August 1, 2016
अर्काको गल्ती देखाइएको समाचार नै गलत
अरुको गल्ती देखाउने सुरमा एकजना पत्रकारले आफ्नै धोती खुस्किएको पनि चाल पाएनछन् । हेर्नुहोस् यो समाचारको screenshot.
Wednesday, July 6, 2016
इदका दिन आएको "सुल्तान"ले गर्यो नेपालीको विचल्ली
केही समय अगाडी भारतले नेपालमाथी नाकाबन्दी लगाउँदा नेपालमा रहेका नेपालीको जनजीवन अस्तव्यस्त भयोकेही समय अगाडी भारतले नेपालमाथी नाकाबन्दी लगाउँदा नेपालमा रहेका नेपालीको जनजीवन अस्तव्यस्त भयो, न पेट्रोल, न ग्याँस, न दैनिक उपभोग्य सामान.... सबैतिर हाहाकार भएको बेला पनि नेपालमा हिन्दी चलचित्र र भारतीय टेलिभिजन च्यानलहरु निर्वाध प्रसारण भइरहेका थिए । तथापि यदाकदा भारतीय चलचित्र र च्यानल बन्द गर्नुपर्छ भन्ने आवाज यदाकदा उठे । फलस्वरुप केही दिन हिन्दी च्यानलहरु बन्द समेत गरिए । नाका बन्द थियो तर मानिसहरुको आँखा चाहिँ खुलेको जस्तो लाग्थ्यो । नेपालीहरु खुब राष्ट्रबादी भएका थिए, यस्तो लाग्थ्यो, २।४ वर्ष नाकाबन्दी हुनेहो भने नेपालीहरु आत्मनिर्भर हुनेछन् अनि भारतले सदाका लागि नाकाबन्द गरेपनि फरक पर्नेछैन ।
तर अहिले परिस्थिति फेरिएको छ । नाकाबन्दी खुल्यो तर नेपालीहरुको बुद्दीको बिर्को भने बन्द भयो ।
तर अहिले परिस्थिति फेरिएको छ । नाकाबन्दी खुल्यो तर नेपालीहरुको बुद्दीको बिर्को भने बन्द भयो ।
Friday, April 22, 2016
विद्यालयमा स्वागत
कास्कीको कालिका गा वि स ९, काउरेमा अवस्थित श्री चण्डीका प्रा.वि. ले नवआगन्तुक विद्यार्थीहरुलाई विद्यालयमा स्वागत कार्यक्रम सम्पन्न गरेको छ ।
Tuesday, April 19, 2016
चण्डीका प्राथमिक विद्यालयको घरदैलो (फोटो फिचर)
श्री चण्डीका प्राथमिक विद्यालय कालिका ९, कास्कीले विद्यालयमा विद्यार्थीलाई स्वागत एवं घरदैलो कार्यक्रम सञ्चालन गरेको छ । विद्यालयका प्रधानाध्यापक श्री जमान बहादुर गुरुङको नेतृत्वमा शिक्षक शिक्षिकाहरु टिकाराम गौतम, देवी कुमारी गुरुङ, मिन कुमारी गुरुङ शक्ति गुरुङ, गिता लम्साल गौतम समेतको टोली, कालिका ९ बयरघारी बाट पोखरा २२ आर्बा, मौजा ८ लामाखेत लगाएतका स्थानमा घरदैलो एवं अभिभावक भेला सम्पन्न भएको छ । भेलामा शिक्षक श्री टिकाराम गौतमले श्री चण्डीका प्रा.वि. मा गुणस्तरीय शिक्षा प्रदान गरिने भएकोले आफ्ना नानी बाबुहरुलाई चण्डीका प्रा.वि. मा नै भर्ना गर्न आग्रह गरेका थिए भने प्रधानाध्यापक श्री जमान बहादुर गुरुङले
Tuesday, April 5, 2016
चण्डीका प्रा.वि. को ३० औँ वाषिर्कोत्सव
Subscribe to:
Posts (Atom)